Niewiasto błogosławieństw,
prawdziwie uboga w duchu!
Wspomóż nas w używaniu rzeczy tego świata
z właściwym dystansem i ze zdrowym zaufaniem
jak ten kto czuje nad sobą
kochające i przewidujące oblicze
Boga Stwórcy i Ojca!
Dziewico milczenia,
mistrzynio kontemplacji!
Wskaż nam drogi do nieba
Naucz nas słuchać Chrystusa
jak się słucha przyjaciela najdroższego;
spraw byśmy jak ty mogli kontemplować
oczyma serca
Króla ubogiego i ukrzyżowanego!
Uczennic o Chrystusa,
roślinko Franciszka!
Daj nam twoje umiłowanie Ewangelii
wszczep w nas odwagę życia
całkowicie według słów Jezusa
abyśmy stali się jak Ty, jak Franciszek
wiarygodnymi świadkami braterstwa i miłości!
Siostro Klaro!
dziewico tak bardzo podobna
do dziewicy z Nazaret
proś za nami Trójcę Przenajświętszą
której niech będzie chwała na wieki wieków.
Amen.
Również św. Klara przeżyła wiele momentów swego życia w tym kościele i tutaj początkowo została pochowana. W środku przeszklonej ściany, która zamyka obecną kaplicę św. Jerzego, znajduje się Krzyż, namalowany w stylu bizantyjskim, z którego Chrystus przemówił do Franciszka w r. 1206 w kościółku św. Damiana: „Franciszku, idź i odbuduj mój kościół, który, jak widzisz, jest w ruinie". Po przeciwległej stronie ołtarza są przechowywane niektóre relikwie:
Schody z nawy głównej prowadzą do krypty, gdzie w kryształowej urnie jest widoczne ciało św. Klary, odnalezione w 1850 r. w sarkofagu pod głównym ołtarzem. Krypta jest ozdobiona onyksem i kosztownymi marmurami.
Klara spoczywa w połowie zbocza góry Subasio, od strony, z której rozciąga się widok w kierunku Spoleto, podczas gdy z drugiej strony, z której wzrok biegnie do Perugii, spoczywa Franciszek. W ten sposób miasto pozostaje stale w objęciach tych dwojga świętych, którzy kontynuują ożywiające posłanie również do dzisiejszego człowieka.